Comprehensum, quod cognitum non habet? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Sed ad illum redeo

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sed quid sentiat, non videtis. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Duo Reges: constructio interrete. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Itaque ab his ordiamur. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ego vero isti, inquam, permitto. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Sed fac ista esse non inportuna; Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quare ad ea primum, si videtur; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.